Saturday, February 19, 2011

礼物 -- ของขวัญ

เพลงนี้เป็นเพลงแรกที่ทำให้เราชอบหลิวลี่หยาง เสียงใสจริงๆ



礼物

终於可以在今天划上句点
一整夜 翻阅过去画面
快想不起我们为何会诀别
只看到那双你送的鞋
ในที่สุดวันนี้ก็สามารถใส่จุด full stop ได้ซะที
ตลอดทั้งคืน ย้อนทบทวนถึงภาพที่ผ่านไปแล้ว
เกือบนึกไม่ออกทำไมพวกเราถึงเอ่ยคำลา
แค่เพียงมองเห็นรองเท้าคู่นั้นที่เธอมอบให้



走一步又一步 我才发现绕了个圈
走了好几年 又回到原点
ก้าวแล้วก้าวเล่า ฉันเพิ่งพบว่าวนเป็นวงกลม
เดินมาตั้งหลายปี ก็กลับไปยังจุดเริ่มต้นอีก



(*) 你送的礼物会不会太特别
毫不避讳那不安的传言
但渐行渐远习惯到没感觉
难道你早想要我走远
ของขวัญที่เธอมอบให้ พิเศษเกินไปหรือเปล่า
ยากที่จะไม่ใส่ใจ เสียงความเชื่อที่รบกวนใจนั่น
แต่ค่อยๆ ผ่านไปนานเข้า ก็คุ้นเคยจนไม่รู้สึกอะไร
หรือว่าเธออยากให้ฉันเดินจากไปไกลๆ แต่แรกแล้ว



(*) 你送的礼物 在此刻好体贴
陪我回忆 把过往走一遍
穿了这些年 难免会有污点
就像每段爱 总会有终点
ของขวัญที่เธอมอบให้ ในเวลานี้ช่างเข้าใจจิตใจฉัน
เป็นเพื่อนฉันย้อนนึกถึงอดีต นำอดีตย้อนกลับมาอีกครั้ง
ใส่มาหลายปีแล้ว คงยากที่จะไม่มีรอยเปื้อน
ก็เหมือนกับทุกช่วงของความรัก มักจะต้องมีจุดจบ



世上最残酷的 恐怕是时间
困住人 一切却还向前
干涸的眼再挤不出一点咸
爱到如此可悲的境界
สิ่งที่โหดร้ายที่สุดบนโลก เกรงว่าจะเป็นกาลเวลา
ดักผู้คนให้หยุดไว้ แต่ทุกสิ่งกลับยังคงเดินไปข้างหน้า
ตาที่แห้งผาก บีบน้ำตาอย่างไรก็ไม่ออก
รักจนถึงขอบเขตที่น่าเศร้าขนาดนี้



走一步又一步 却跟不上你的脚步
你满意了 为什么我却只想要哭
ก้าวแล้วก้าวเล่า กลับก้าวตามเธอไม่ทัน
เธอพอใจแล้ว ทำไมฉันกลับรู้สึกเพียงอยากร้องไห้



(*)


你说做自己吧 我们都做回自己
不要再为爱受委屈
เธอบอกให้เป็นตัวของตัวเองเถอะ พวกเรากลับไปเป็นตัวเองทั้งคู่
อย่าต้องทนทุกข์เพราะรักอีกเลย



你送的礼物 原来是一场劫
终於分别 夙命一样准确
可笑到想要 你赔给我时间
爱情有时廉价得可怜
ของขวัญที่เธอมอบให้ แท้จริงแล้วเป็นเหมือนการปล้นฉากหนึ่ง
ในที่สุดก็แยกจาก แม่นยำเหมือนคำทำนาย
ช่างน่าขันถึงขนาดคิดจะให้เธอชดใช้เวลาคืนมาให้ฉัน
บางครั้งความรักก็มีราคาถูกจนน่าสงสาร



光着脚我一路奔跑 鲜血泪水一路狂飙
收起我的骄傲 承认曾经备受煎熬
鞋上那记号 只有你能明了
过了这一夜 我就全忘掉
ฉันวิ่งพุ่งไปตลอดทางด้วยเท้าเปล่า เลือดสดและหยาดน้ำตาไหลพรากตลอดทาง
เก็บเอาศักดิ์ศรีของตัวเองกลับมา ยอมรับว่าเคยมีประสบการณ์ที่ทรมาน
รอยบนรองเท้านั่น มีเพียงแค่เธอที่เข้าใจ
ข้ามผ่านคืนนี้ไป ฉันก็จะลืมสิ้นทั้งหมด

No comments:

Post a Comment